De Amsterdammer Joannes Juda Groen (1903-1990) behaalde zijn artsenexamen in 1927. Joannes Juda Groen heeft zich tot aan zijn overlijden in 1990 intensief ingezet voor de integratie van natuurwetenschappelijke en psychologische/sociologische methoden bij de bestudering van ziekte en gezondheid. Hij streefde daarbij naar een holistische benadering van de relatie tussen lichaam en geest.
Na zijn opleiding als internist op het Wilhelmina Gasthuis van de medische faculteit van de Universiteit van Amsterdam en een postdoc periode op de Harvard Medical School in de VS werd hij in 1936 als internist en chef de clinique aangesteld bij het Wilhelmina Gasthuis.
Naast zijn taken als medicus bij de patiëntenzorg en als docent heeft hij zich in die periode intensief bezig gehouden met klinisch chemisch onderzoek. Groen´s interesse ging daarbij vooral uit naar diabetes en stofwisselingsziekten in relatie tot voeding. Hij heeft daar baanbrekend werk in verricht en ook uitvoerig over gepubliceerd.
In de tweede wereldoorlog werd Groen de toegang tot de kliniek en zijn onderzoeksfaciliteiten ontzegd. Hij bleef echter als arts actief bij de medische zorg van onderduikers. In die periode ontwikkelde hij een sterke belangstelling voor de psychosomatiek.
Joannes Juda Groen kan worden beschouwd als een van de grondleggers en pioniers op het gebied van het onderzoek naar de betekenis van de interactie tussen lichaam en geest bij ziekte en gezondheid. Hij was daarmee zijn tijd ver vooruit. Deze belangstelling voor psychosomatische aspecten van interne ziekten heeft hij na de oorlog voortgezet.
Hij was een van de initiatiefnemers van de psychosomatische werkgroep waarin een aantal onderzoekers een verdere wetenschappelijke onderbouwing probeerden te geven van het verband tussen lichaam en geest. Groen kreeg niet alleen veel erkenning voor zijn inzichten, er was onder collega´s ook veel scepsis.
In 1958 aanvaarde Groen een positie als hoogleraar interne geneeskunde aan de universiteit van Jeruzalem. In Israël zette hij zijn klinisch en preklinisch onderzoek naar de psychosomatische oorzaken van ziekte en gezondheid voort met baanbrekende studies van hart en vaatziekten en diabetes mellitus.
In 1968 keerde hij terug naar Nederland en aanvaarde een benoeming als hoogleraar in de methodologie van psychobiologisch onderzoek aan de universiteit Leiden. In de periode tot zijn emeritaat in 1974 heeft hij zich met succes sterk gemaakt voor het onderbrengen van de psychosomatiek in de reguliere artsenopleiding. Voor zijn werk en inzet ontving hij vele nationale en internationale onderscheidingen.
Ook na het emeritaat bleef Groen zich actief inzetten voor een verdere integratie tussen wetenschappelijke disciplines die relevant zijn voor ziekte en gezondheid. Samen met de hoogleraren De Groot (socioloog) en Baerends (bioloog) richtte hij de Stichting voor Interdisciplinair Gedragswetenschappelijk Onderzoek (SIGO) op. De doelstelling van deze stichting is het stimuleren van interdisciplinair gedragswetenschappelijk onderzoek ter bevordering van het welzijn van de mens.
Joannes Juda Groen heeft zich samen met zijn levenspartner tot het laatst met onvermoeibare inzet en creativiteit ingezet voor de activiteiten van SIGO. Bij hun overlijden hebben zij hun nalatenschappen grotendeels vermaakt aan Sigo, waarmee de doelstellingen en activiteiten van Sigo kunnen worden voortgezet.
Biografie:¨Joannes Juda Groen (1903 – 1990), een arts op zoek naar het ware welzijn. Drs M.J.G.W. van Daal & dr A. de Knecht – van Eekelen. Erasmus Publishing 1994
.